صاحب نیوز-احسان جدیدی/ این روزها در پی بدعهدی آمریکا و غرب در انجام دادن تعهدات خود در برجام که همان رفع تحریم‌ها بوده است، اجرای قانون اقدام راهبردی از سوی ایران در قالب برجام کلید خورده است تا پاسخی به بدعهدی های بلندمدت طرف مقابل باشد.
آن چه بعد از قریب 15 سال در مورد آن در معاهده برجام ایران و گروه 1+5 از جمله آمریکا بر سر آن توافق کردند این بود که در ازای رفع تحریم‌های ایران، کشور ما صنعت هسته‌ای خود را محدود کند؛ تحریم‌هایی که سال‌های سال ظالمانه بر کشور ما وضع شده و حتی جلو ورود غذا و دارو به کشور ما را هم گرفته است.
آری چانه زنی بر سر میزان پیشبرد صنعت هسته‌ای کشورمان است. دشمن شرط برداشتن تحریم‌ها که این روزها در کنار دلایل داخلی دیگر موجب وارد آمدن فشار اقتصادی به مردم شده است را محدود کردن صنعت هسته‌ای توسط کشورمان قرار داده است. هرچند طرف مقابل ما انسان بدعهدی است اما آرمان دشمن در حال حاضر جلوگیری از پیشرفت صنعت هسته‌ای کشورمان است.
اکنون سؤال این است که اگر ما صنعت هسته‌ای نداشتیم چه اتفاقی می‌افتاد؟ این که بگوییم دشمن کاری به کار ما نداشت که کاملاً غلط است چرا که قبل از صنعت هسته‌ای هم دشمن ما را تحت فشار گذاشته بود و بعد از افشا شدن فعالیت‌های هسته‌ای کشورمان این موضوع را بهانه وارد آوردن فشار به کشورمان قرار داد و همین امر زمینه ای شد تا ایران محدودیت توان هسته ای خود را در قبال رفع تحریم ها بدهد و به طرف مقابل زمان کامل برای رفع تحریم ها داده شد.
در هر صورت پاسخ این سؤال را در چند سال بعد از برجام مشاهده کردیم. در حالی که ما محدودیت‌های هسته‌ای را پذیرفتیم دشمن حتی تحریم های جدیدی را به تحریم های قبلی اضافه کرد.
طرف مقابل ما خواستار توقف و نابودی پیشرفت علمی کشورمان است. امروز نان و داروی مردم را به انرژی هسته‌ای گره زده است و اگر آن را برداریم به صنعت موشکی گره می‌زند و اگر آن را برداریم به چیز دیگری گره می‌زند اما هربار آن چیزی را از ما میطلبد که مهمتر است و اگر ما صنعتی مهمتر از هسته‌ای داشتیم ابتدا آن را بهانه می‌کرد.
این جاست که یکی از مصادیق «اَلعِلمُ سُلطان» را پیدا می‌کنیم. دشمن به دشمنی با علم ما قد علم کرده است. امروز پیشرفت علمی ما در صنعت هسته‌ای جلو دست درازی دشمن به سایر مقوله های دیگر را گرفته است. اگر هیچ فایده و سود دیگری برای صنعت هسته‌ای مان در نظر نگیریم شاید همین کافی باشد که بگوییم دشمن امروز به جای چانه زدن بر سر مسائل دیگر کشورمان، مجبور است ابتدا بر سر میزان پیشرفت هسته‌ای ما مذاکره و چانه زنی کند.
این موضوع سوای قدرت بازدارندگی صنایع پیشرفته ما است. آری اَلعِلمُ سُلطان و امروز پیشرفت علمی ما در صنعت موشکی، در صنعت ساخت زیردریایی، در صنعت ساخت شناورهای تندرو، در صنعت پهپادی، در صنعت پدافندی و غیره موجب شده است آمریکایی که این پیشرفت را در عراق، سوریه و غزه دیده و امتحان کرده است در حمله به کشورمان تأمّل و به راحتی دست روی ماشه نگذارد.
از طرفی این مذاکرات چندساله فرصتی بود تا ظرفیت و امکان نگاه به مدیریت برونگرا را در کشور بررسی کنیم؛ مسیر برجام در راستای اقتصاد لیبرال و بازارهای آزادی رقم خورد تا به گفته رئیس دولت هم چرخ سانتریفیوژها و هم چرخ اقتصاد بچرخد؛ پس از بیش از پنج سال آزمودن این مسیر، نتیجه آن برای کل کشور مشخص شده و ایران در چارچوب ماده 36 همین برجام از موضع جدیدی وارد عرصه بین الملل شده و همین صحبت ایران از موضع قدرت هم در روزهای ابتدایی جواب داده و طرف مقابل را به تکاپو انداخته است.
اما در کل هر چه پیشرفت علمی ما بیشتر باشد علاوه بر همه فواید و مزایا و برتری‌ها در این زمینه نیز یک امتیاز ویژه است. قدرت دهی علم از جنبه‌های مختلف و متعددی قابل صحبت است اما این جنبه یکی از مواردی است که کمتر بیان شده است و لازم است مدنظر قرار گیرد.
انتهای پیام/
