به گزارش صاحب نیوز؛ عملیات بیت‌المقدس ۲ عملیات نظامی گسترده نیروهای مسلح در خلال جنگ با عراق بود، که بصورت مشترک توسط نیروی زمینی ارتش و سپاه پاسداران، بر علیه نیروهای ارتش عراق در منطقه قمیش، استان سلیمانیه، عراق انجام شد. این عملیات با هدف آزادسازی ارتفاعات غرب شهر ماووت، عراق در منطقه‌ای به وسعت ۱۳۰ كیلومترمربع، در تاریخ ۲۵ دی‌ماه ۱۳۶۶ به فرماندهی سپاه پاسداران و با رمز مقدس «یا زهرا (س)» آغاز شد و در ۲ بهمن ۱۳۶۶ با پیروزی نیروهای خودی به پایان رسید.
مقامات ارشد ایران آن روزها در تلاش برای یافتن ضمانتی برای دستیابی به حقوق خود در مفاد قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت بودند که به نتیجه‌ای نرسیده بود به همین جهت رزمندگان سپاه اسلام برآن شدند تا ضمن یک عملیات گسترده در منطقه‌ای کوهستانی و سرد، دشمن بعثی را در منگنه‌ای جنگی قرار دهند. در این عملیات رسته‌های پیاده، زرهی و توپخانه ایران حضور داشتند و عراق نیز رسته‌های پیاده، زرهی، کماندویی و گارد ریاست جمهوری خود را به همراه داشت.
این عملیات از معدود عملیات‌های لشکرهای سپاه (بعد از عملیات والفجر ۴) در طول هشت سال دفاع مقدس در منطقه غرب کشور در فصل زمستان بود، که بعضی روزهای آن دما به ۲۰ درجه زیر صفر هم می‌رسید. قرارگاه تاکتیکی این عملیات در موقعیت صف «پشت ارتفاعات قشن» دایر شد و کارهای شناسایی را آغاز کرد. نیروهای سپاه و بسیج در این عملیات می‌بایست از رودخانه قله چولان عبور می‌کردند و ادامه مسیر تا زیر ارتفاعات قمیش که پوشیده از برف بود را ادامه می‌دادند.
منطقه عملیاتی بیت‌المقدس2 در شمال سلیمانیه قرار داشت و شامل منطقه عمومی دشت هرمدان و ارتفاعات ویولان، گوجار، قمیش، دولبشک، الاغلو و ارتفاع آمدین می‌شد. این عملیات به منظور پیشروی به سمت جنوب و غرب منطقه عملیاتی و با هدف نزدیک شدن به شهر سلیمانیه و سد دوکان در منطقه قلعه دیزه طرح ریزی شد.
این اهداف در چند مرحله تحقق می‌یافت. در مرحله اول، باید ارتفاعات ویولان، دشت هرمدان، یال‌های ابتدای ارتفاع گوجار و یال‌های مقابل این ارتفاع که بر ارتفاع و تنگه الاغلو تسلط داشت، و نیز ارتفاعات الاغلو، قمیش و دولبشک به همراه تنگه دولبشک – الاغلو تصرف می‌شد. در مرحله دوم، بنا به وضعیت موجود، نیروها بایستی به طرف ارتفاعات موکبه و قیوان پیشروی می‌کردند؛ و سپس در مرحله سوم، عملیات به سمت دوکان ادامه می‌یافت. البته، مراحل دوم و سوم عملیات، در صورتی انجام می‌شد که وضعیت دشمن و زمان بندی دستیابی به اهداف مرحله اول، طبق برنامه تعیین شده پیش می‌رفت و خللی در آن ایجاد نمی‌شد.
با کمک تیم راپل پادگان امام علی (ع) تهران، رزمندگان در شرایط بسیار سخت و خطرناک، و به صورت ابتکاری، با سیم بکسل و ابزارهای لازم پلی را بر روی رودخانه خروشان نصب کردند نظر به اینکه احداث پل به صورت ضربتی و با حداقل امکانات صورت گرفته بود (در زیر پای دشمن) و طول آن به بیش از ۲۰۰ متر می‌رسید و ارتفاع تا لبه آب رودخانه بیش از ۴۰ متر بود جهت رعایت احتیاط ظرفیت عبوری را حداکثر ۱۰ نفر مشخص کردند و ۱۰ نفر ۱۰ نفر از پل عبور می‌کردند و همین مسئله باعث طولانی شدن عبور گردانها از پل می‌شد. احداث این پل باعث شد تا یکی از یگان‌های سپاه (لشکر ۳۱ عاشورا) جهت عبور گردان‌هایش از این پل استفاده کند.
با هجوم رزمندگان اسلام، نیروهای عراقی مستقر در ارتفاعات مشرف بر شهر ماووت، پس از تلفات زیاد و انهدام چندین دستگاه تانک و نفربر، تعداد زیادی دستگاه‌های مهندسی، 40 دستگاه خودرو، 20 قبضه خمپاره‌انداز، راه فرار را درپیش می‌گیرند. یگان مهندسی ـ رزمی با توجه به موقعیت کوهستانی منطقه و بالطبع صعب‌العبور بودن آن، در عملیّات نصر 8 برای تدارک رزمندگان جاده‌ای را احداث کرده بود از نیروهای عمل‌کننده در عملیّات بیت‌المقدس 2 با استفاده از آن جاده، از توان رزمی بالاتری برخوردار می‌شدند.
قوای اسلام پس از درهم کوبیدن تیپهای 83 و 603 پیاده، گردان یکم تیپ 412، یک گردان تانک، یکم تیپ 81، کماندویی لشکر 39 و گردان 53 توپخانه عراق، مواضع آنها را تسخیر می‌کنند که تعداد زیادی کشته، زخمی و اسیر از آنها برجای می‌ماند. به این ترتیب، دشمن از ارتفاعات غربی مشرف بر شهر ماووت عقب رانده می‌شود.
مرحله دوّم عملیّات در27 دی ماه سال1366 در شرایط سخت سرما و یخبندان منطقه به مرحله اجرا در می‌آمد که در ساعات اولیه، تیپ 1 کماندویی از سپاه یکم، تیپ 3 نیروی مخصوص گارد ریاست جمهوری و گردان کماندویی از لشکر 41 عراق مورد تهاجم سخت قرار می‌گیرند و ضربات جبران ناپذیری بر آنها وارد می‌آید.
در این مرحله علاوه لر دره مهم و استراتژیک قامیش، ارتفاعات 1100، 1155، 1286، 1837 و 1787 متری منطقه نیز آزاد می‌شود و علاو بر دو هزار تن کشته و زخمی، 200 تن دیگر به اسارت رزمندگان اسلام در‌می‌آیند که بدین ترتیب از ابتدای عملیّات، تلفات ارتش عراق به 3500 کشته و زخمی و تعداد اسرا به 750 تن می‌رسد.
مرحله سوّم عملیات رزمندگان نیروی زمینی سپاه پاسداران پس از پاتک‌های عراق در مرحله دوّم این عملیّات در شرایط سخت سرما و یخبندان منطقه با قلبی مملو از عشق و اراده‌ای پولادین، از رودخانه عریض و خروشان «ذاب‌الصغیر» و دیگر موانع عبور کرده و بر دشمن یورش می‌برند و در نبردی بی امان بیش از ۵۰۰ تن از نیروهای دشمن را کشته یا زخمی و تعداد ۱۵۰ نفر از آنها را به اسارت درمی‌آورند. همچنین چند روستا و ارتفاع مهم کرکوک (مرتفع‌ترین قله منطقه) به تصرف رزمندگان در می‌آیند. رزمندگان همچنین موفق می‌شوند مقادیر قابل توجهی جنگ‌افزار و وسایل تدارکاتی و نظامی را به غنیمت بگیرند و بخش زیادی از آنها را منهدم سازند. تمام پاتک‌های دشمن با مقابله و عکس‌العمل ضدپاتک رزمندگان دفع شده و دشمن پس از دریافت ضربات سخت، به عقب رانده می‌شود. درحالی که نیروهای عراق به خاطر تحمل تلفات و خسارات متعدد، ناتوان و فرسوده است و فرصت هرگونه تعرض و تصمیم‌گیری از آنها سلب شده است.
تحرک نیروهای خودی در منطقه فاو و اجرای عملیات بزرگ سالانه در منطقه جنوب، سبب گردید تا دشمن توجه ذهنی و تمرکز نیروهای خود را به منطقه جنوب معطوف کند. وضعیت فصلی در منطقه شمال غرب نیز به گونه‌ای بود که دشمن با توجه به سوابق عملیات‌های پیشین رزمندگان اسلام در این منطقه، امکان عملیات جدی و گسترده را پیش‌بینی نمی‌کرد.
در مجموع این عوامل چنان موجب غافلگیری دشمن شد که حتی پس از اجرای مرحله اول عملیات، دشمن همچنان از انتقال نیروی متناسب با این عملیات به منطقه امتناع کرد. تنها پس از آغاز مرحله دوم عملیات و با پیشروی به سمت محور اصلی عملیات، دشمن در این منطقه حضور پیدا کرد و به تدریج به انتقال یگان‌های جدید و یگان‌های احتیاط سپاه یکم و سپاه دوم و همچنین دو تیپ ۶۶ و ۶۸ نیروی مخصوص از لشکر گارد، اقدام کرد. دشمن از ابتدا تا انتهای عملیات در مجموع ۸ تیپ و ۴ گردان به منطقه وارد کرد.
در این عملیات ضمن تصرف ارتفاعات آمدین، ویولان، گوجار، قمیش، تپه‌سوزنی و گرده شیلان، امکان تردد نیروهای قرارگاه رمضان به مناطق آزاد‌شده در داخل خاک عراق فراهم شد. و در مجموع بیش از 70درصد از اهداف عملیات تأمین شد. در این عملیات بیش از پنج هزار نفر از نیروهای دشمن کشته و زخمی و بین 50 تا 100 درصد یگان‌های درگیر آن در منطقه منهدم شدند و تعداد قابل توجهی غنائم به دست آمد.
پایان پیام/
