صاحب نیوز به نقل از ایسنا: دکتر فرزاد غفوری اظهار کرد: بخش عمدهای از مشکلات فوتبال ما به نابسامانیهای مدیریتی بر میگردد. از انتخاب مربی برای تیمها تا مدیران باشگاهها و هیات مدیره با مشکلات ریشهای و ساختاری مواجه هستیم و از آنجا که برای تصدی این مشاغل شرایط احراز تعریف نشده و انتخاب مدیران عموما سلیقهای است، فوتبال دچار بیبرنامگی شده و مدیران تصمیم گیرنده از جنس فوتبال نیستند. این افراد شاید مدیریت قوی داشته باشند، اما از حوزه دیگری وارد این سیستم شدهاند.
وی انتخاب مدیران باشگاههای فوتبال را بر اساس شرایط احراز، بهترین راه برای حل معضلات مدیریتی دانست و تاکید کرد: استفاده از نظر «خبرگان حوزه فوتبال و متخصصان این رشته» و مشاوره برای تعیین شاخصهای انتخاب درست افراد برای احراز مسئولیتها میتواند موثر باشد. این افراد میتوانند با بررسی شرایط رییس فدراسیون، مدیران باشگاهها، هیات مدیره، مربی و حتی ورزشکاران، زمینه حضور کسانی را که شایسته مدیریت فوتبال هستند در این حوزه فراهم کنند که متاسفانه با ملاحظات و سیاستهایی که گریبانگیر فوتبال ماست، راه را برای ورود افراد متخصص بسته است.
این استاد دانشگاه با اشاره به این که سیاست مداران تصمیم گیرنده نهایی در فوتبال ایران هستند، گفت: با توجه به این که فوتبال در همه دنیا یک مساله ملی و فرارقابتی است، ورود سیاست مداران بدیهی بوده و به خودی خود بار منفی ندارد؛ اما مشکل اینجاست که این افراد تصمیم گیرنده نهایی هستند و در بیشتر موارد بدون مشورت با افراد خبره و متخصص سیاستهای خود را اعمال میکنند. این افراد به خاطر ناآگاهی از حوزه فوتبال کار خودشان را انجام میدهند و اصول منطقی و علمی را رعایت نمیکنند، در حالی که افراد متخصص در این حوزه در کشور ما کم نیستند و میتوان از تجربه و دانش آنها استفاده کرد.
غفوری افزود: کشور ما پتانسیل استفاده از افراد متخصص و مسئولیت پذیر را دارد و میتوان از تجربه و دانش آنها بهره برد، اما متاسفانه استفاده از این افراد به نظرخواهی محدود میشود و نقشی در تصمیم گیریها ندارند. با پیشرفت حوزه اقتصاد و فرهنگسازی میتوان به سمتی پیش رفت که بیشتر از متخصصان حوزه فوتبال در رفع مشکلات مدیریتی و ساختاری استفاده کرد.
وی همچنین به مشکلاتی که تغییرات متعدد مدیریتی ایجاد میکند اشاره و تصریح کرد: نبود ثبات مدیریت در باشگاهها باعث شده است که هر مدیری که وارد فوتبال میشود نتواند کار کند و دلیل آن هم بی برنامگی و فردمدار بودن سیاستهای باشگاههاست. در حالی که نظام فوتبال برای رسیدن به اهداف خود به برنامه نیاز دارد. هر کس با سیاست خود فوتبال را اداره کند، پس از مدتی با موانعی روبرو میشود که مجبور به استعفا میشود. ما باید جایگاه نخست را در آسیا به خود اختصاص می دادیم و با برنامههای هدفمند فوتبالمان را جهانی میکردیم که محقق نشدن همه اینها از تبعات برنامه مدار نبودن مدیران فوتبالی است.
عضو هیات علمی دانشگاه علامه در پایان، خاطر نشان کرد: بر اساس طرح جامع کشور، ورزشهای حرفهای و با کمی تفاوت ورزش قهرمانی با بودجه و تشکیلات خصوصی اداره میشوند و با توجه به این که در تمام دنیا – به جز آمریکای شمالی – فوتبال پر طرفداراترین و پرینندهترین ورزش است و تبدیل به یک قطب صنعتی و تجاری شده، حذف بخش خصوصی از آن ضربه بزرگی به فوتبال وارد میکند. به همین دلیل نقش دولت در فوتبال به عنوان نماینده مردم تنها نظارت و جلوگیری از کجرویهاست و دخالت بیش از این نه به نفع خود دولت است و نه به نفع نظام فوتبال.