صاحب نیوز-حکیمه سلحشوری بهزادی/می گویند اگر ولایت پذیری نداشته باشی همه اعمالت هر چند حسنه باشد چونان عددی است که در صفر ضرب می شو؛ حال بزرگ و کوچکش فرقی ندارد، نتیجه صفر است!
می گویند اگر ولایت پذیری نداشته باشی چونان رهگذری هستی که شمعی در دست می خواهی آخر مسیرت را ببینی یا چونان سربازی که گرای دشمن را نداشته و می خواهی شلیک کنی .
اگر ولایت پذیری نداشته باشی چونان جوانهای هستی که آبت هست و خاکت نیز اما درد آن جاست که نمیدانی تو دانه ریحانی یا نهال سیب؟
ولایت مدار که نباشی آب در آسیاب دشمن میریزی و چرخ او را رونق می دهی زهی خیال باطل که گندم تو را هم آرد خواهد کرد. در حالی که قرن ها دیدهایم نان هیچ کسی جز خود را آرد نکرده.
ولایت پذیری چیست مگر؟ ردای بلندی که خداوند بعد از قرنها بر تن این کشور پوشاند تا از آسیب حفظ شود؛ تا تعبیر شود که ایران آن شاخه تری است که تا آخرین حد هم اگر خم شد، نمیشکند و این ها را مرهون ولایت است.
حال مائیم که هم چراغ راه داریم که خطرات میگوید و هم دیده بان که گرای دشمن می دهد و هم پدری دلسوز که غایت رشد را میشناساند و گاه راه رسیدن به آن را، اما از این رهنمودها چگونه استفاده می کنیم؟!
آن گاه که این پدر دلسوز سال های دور گذشته، از شبیخون فرهنگی گفت و ما در خواب غفلت بودیم و حال مائیم و آمار طلاق و کاهش جمعیت و محتوای آلوده انباشه شده در ذهن نسل جوان و کودکانمان! دریغا که این پدر پیر ما را آگاه ساخته بود.
در سالی که گذشت هم او بر ما خواند که زره مقاومت اقتصادی بپوشید که قلب دینتان را با تیر نیرنگ فشار اقتصادی از کار خواهند انداخت. اما آیا این زره بر تن کردیم ؟
بخش اعظم اقتصاد کشور ، تولیدی های کوچک و اقتصادهای خرد از پای درآمدند و در می آیند و حزن انگیز آنکه در این شب دراز قلندر هم در خواب است. قلب تعداد زیادی از تولیدی های بزرگ و کوچک کشور از کار ایستاد و با مرگش بسیاری را به زیر کشید و انگشت اتهام سوی کیست؟ آیا پیر راه نداست یا ما چون کوفیان در عمل به دستور تأخیر داشتیم و داریم؟
این ماییم فرماندهان این جنگ_دولت و خواص_ و این ماییم سربازان این جنگ_ مردم_ که سلاح انداخته ایم و در خوابیم. در سالی که گذشت از آزمون بزرگ پشتیبانی از ولایت، برای تحقق اقتصادی مقاومتی چه نمره ای گرفته ایم؟
اگر حسابی سر انگشتی کنیم خواهیم دید که نمره مان چنگی به دل نمی زند. چرا که تولیدی های داخلی هنوز خوابند و جوانان مستعد هنوز بیکار و خواص در حال ارقام سازی و وارد کردن کالای خارجی و عوام در حال خریدن اجناس خارجی و گاه افتخار به آن!
و این تازه یکی از شاهکارهای تابلوی هنریست که دست به دست هم آفریده ایم.
عجیب است آنکه قطب نمایش راه کعبه نشانش می دهد و او راه ترکستان در پیش گرفته!
فرجام اینکه که زینت سفره عیدمان دو چیز است: کالای خارجی و جوان بیکار، سازی ناکوک که گوش خودمان را هم کر کرده، همچنان که شعارهایمان گوش فلک را.
در آن حال که پیرمان در ابتدای سال گفت اگر جو بکاری جو می دروی، ما در انتهای سال در امید گندم به سر می بریم.
باشد که باور کنیم که ولایت نعمتی است که فردای قیامت از ما سؤال خواهد شد!
انتهای پیام/شهرضانیوز/ث
